سلامت کار – میگرن

گواهی رفع مسؤولیت: هیچ وقت مبنای تشخیص مشکلتون را این مطلب قرار ندید. این یک مطلب پزشکی نیست و تنها یک تجربه شخصی از یک مشکل است که لزوما ممکن است در مورد همه صدق نکند. لطفا با مسؤولیت خودتون از پیشنهادات استفاده کنید.

یکی از مشکلاتی که می تونه در اثر استرس و یا خیره شدن زیاد به صفحه گوشی یا مانیتور به وجود بیاد میگرن هست.

اما تعریف میگرن با توجه به ویکی پدیا

معمولاً سردرد بر نیمی از سر تأثیر می‌گذارد و ماهیتی ضربان‌دار دارد و از ۲ تا ۷۲ ساعت ادامه دارد. علائم همراه با آن می‌تواند شامل حالت تهوع، استفراغ، نورهراسی (فوتوفوبیا به معنای افزایش حساسیت به نور) و پرشنوایی (هایپر اکوزیس به معنای افزایش حساسیت به صدا) باشد. درد به‌طور کلی با بالا رفتن فعالیت بدنی افزایش می‌یابد.

 

من سالها در گیر میگرن بودم و هر موقع فشار کار یا استرس بالا می رفت شروع می شد و تا مدتها بود تا زمانی که ریشه موضوع از بین می رفت و من به حالت عادی بر می گشتم. این درد در مواقعی تا جایی بالا می رفت و طولانی می شه که می رفتم اورژانس بیمارستان و اونجا با آرام بخش می خوابیدم. درد نمی رفت فقط آرام بخش کمک می کرد طول مدت درد تا زمانی که خودش بره من خواب باشم و نفهمم، همین.

توی این مدت داروهای عجیب غریب و متنوع زیاد خوردم که اسم خیلی هاشون را هم نمی دوم. روشهای متنوعی را هم تست کردم . مثلا یه دفعه یه نفر یه اسپری معرفی کرد گفت این یه کشف جدیده و استفاده کن. موقعی این بهم رسید که در دوران آرامش بودم و نشد تستش کنم.

نکته همه این درمانها یه چیز بود، هیچ کس توضیح یا روندی نداشت. هر کس رندم یه دارو که یه دفعه برای یک نفر مفید بود را پیشنهاد می داد و خوب من تست می کردم و جواب نمی داد. تهش هم من سعی کردم یادم بگیرم روان خودم را مدیریت کنم که انقدر به فشار نرسه. که البته جواب هم داد و چند سالی بود که رخت بر بسته بود و خبری ازش نبود.

حالا بریم سراغ اصل تجربه

بعد از مهاجرت به شکل اتفاقی دوباره میگرن برگشت. خیلی عجیب به صورت عوارش بعد از آنفولانزا بروز کرد و خوب چون ریشه روانی مثل قبل نداشت من راه حلی براش نداشتم و وقتی دیدم که بیشتر از دو هفته ادامه داره و نمی ره، پس رفتم دکتر.

دکترای اینجا کلا خیلی برای همه چی روال دارند و کلا متفاوت هست برخوردشون به موضوعات. شاید بعدا مجزا در موردشون نوشتم.

وقتی بهش گفتم که میگرن دارم طبق معمول گفت «پاراستامول» بخور (همون استامینوفن خودمون). اینجا هر دردی داشته باشی اول می گن پاراستامول بخور ببینند درد جدی یا از ایناست که خودش می ره. گفتم خوردم، خوب نشده. ازش پرسیدم یعنی راه حل ندارید براش. پاراستامول بخور که راه حل نیست و برام توضیح داد

راه حل

روندشون را برام توضیح داد و خیلی جالب بود. و اینکه من جواب گرفتم. گفت

  • اول یه دوره پاراستامول می دیم
  • بعد اگه جواب نداد پیشنهاد می دیم دوره «ایبوپروفن» بخوری
  • اگه جواب نداد می ریم سراغ راه حل های درمان میگرن

و معمولا خیلی ها براشون همون دو تا راه اولی جواب می ده.

 

من اولی را تست کرده بودم. پس رفتم یک بسته «ایبوپروفن ۴۰۰» گرفتم و ۸ ساعت یک بار خوردم. در ضمن این جور داروهای دم دستی را لازم نیست بری داروخانه. از هر فروشگاهی که لوازم بهداشتی داشته باشه می تونی بگیری.

به شکل عجیبی بعد از پایان قوطی قرص میگرن متوقف شد. خلاصه خودتون غر ها و فحش های بعدشم بدید همین 🙂

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *